- Lena, gibst du mir bitte deinen Ball? (Lena, dasz mi swoją piłkę?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci ją. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci jej.) 

- Lena, gibst du mir bitte dein Handy? (Lena, dasz mi swoją komórkę?) 
- Ja, ich gebe es dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe es dir nicht. (Tak, dam ci ją. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci jej.)

- Lena, gibst du mir bitte deinen Tennisschläger? (Lena, dasz mi swoją rakietę tenisową?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci ją. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci jej.)

- Lena, gibst du mir bitte deinen Laptop? (Lena, dasz mi swojego laptopa?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci go. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci go.) 

- Lena, gibst du mir bitte deine Kamera? (Lena, dasz mi swoją kamerę?) 
- Ja, ich gebe sie dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe sie dir nicht. (Tak, dam ci ją. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci jej.) 

- Lena, gibst du mir bitte deinen Modekatalog? (Lena, dasz mi swój katalog modowy?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci go. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci go.)

- Lena, gibst du mir bitte deinen Fotoapparat? (Lena, dasz mi swój aparat fotograficzny?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci go. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci go.)

Dopełnienie można wyrazić rzeczownikiem lub zaimkiem osobowym. Jeśli dwa dopełnienia wyrażone są zaimkami osobowymi, to dopełnienie w bierniku występuje przed dopełnieniem w celowniku. 

- Lena, gibst du mir bitte deinen Ball? (Lena, dasz mi swoją piłkę?) 
- Ja, ich gebe ihn dir. Bitte sehr. / Nein, tut mir leid. Ich gebe ihn dir nicht. (Tak, dam ci ją. Proszę bardzo. / Nie, przykro mi. Nie dam ci jej.)