Postaci fantastyczne pojawiają się we fragmencie: 

A sam pasterz, siedząc w chłodzie,
Gra w piszczałkę proste pieśni;
A faunowie skaczą leśni.

W wierszu pojawia się postać pląsającego fauna, którego można spotkać w antycznej poezji idyllicznej. Pojawienie się fauna buduje atmosferę niezwykłości, spokoju, sielskości. Tańczy on bowiem do dźwięków piszczałki pasterza. Pasterz zatem panuje nad naturą i cieszy się jej pięknem, co wyraża poprzez twórczość.