Przykładowo:

W pierwszym wersie poeta przytacza okrzyk Brutusa: Fraszka cnota!". Podważa on wartość cnoty, która zostaje przedstawiona jako coś błahego, nieważnego. Taką opinię zdaje się potwierdzać komentarz podmiotu lirycznego: "Fraszka, kto się przypatrzy, fraszka z każdej cnoty". Słowa te świadczą o tym, iż osoba mówiąca solidaryzuje się z Brutusem. Zauważa bowiem, iż poszukiwanie cnoty, pielęgnowanie pobożności czy dobroci wcale nie chroni człowieka przed cierpieniem. Dążenie do mądrości okazuje się być bezowocne, ponieważ tajemnice świata nie są dostępne śmiertelnikom. Również zakończenie sugeruje, iż cnota oraz mądrość nie wystarczają w obliczu nieszczęścia - nic nie znaczą.