Przykładowe rozwiązanie:

Pieśni nawiązują do epikureizmu poprzez zasadę złotego środka. Podmiot liryczny namawia do rozwagi, która z jednej strony namawia do korzystania z życia w sposób pełny i świadomy, z drugiej zaś przypomina o przemijaniu i zbliżającej się śmierci. Przykładem ilustrującym tego typu postawę jest fragment utworu "Do Leukonoe": "rozważnie klaruj wino nadzieję odmierzaj/ na godziny - czas biegnie zazdrosny o słowa -/ i weseląc się dziś nie dowierzaj przyszłości". 

Odwołanie do stoickiej idei przyjmowania wszelkich doświadczeń losowych z należytym spokojem, pozbawionym nadmiernej emocjonalnej reakcji pojawia się w pieśni "Do Deliusza": "Opanowany w godzinie klęski/ i obcy szałom radości/ takim pamiętaj być zawsze/ na zgon skazany Deliuszu". 

Typowe dla stoicyzmu są również odwołania do natury. Każdy człowiek podlega jej prawom i nie jest możliwa odmiana swojego losu, którego i tak nie można poznać. Koncepcja ta jest zawarta m.in. we fragmentach pieśni "Do Deliusza": "Sosna ogromna i biała topól/ na cóż gałęzie splatają/ w gościnnym cieniu i na cóż/ pędzi wijący się potok?".