Fragmenty:

"[...] Dokąd świętą swoję / Twarz przede mną kryć będziesz? Dokąd duszę moję / Frasunki trapić będą [...]". -> człowiek odczuwa różnorodne troski, przez które nie może zyskać pokoju; czuje się osamotniony, ponieważ wydaje mu się, że zapomniał o nim Bóg;

"Dokąd mię deptać będzie człowiek zazdrościwy?" -> nad mówiącym triumfuje jego wróg - jego sytuacja jest więc bardzo trudna;

"Dosyciem znał dotychmiast uszy Twe zamknione, / Dosyciem znał i nazbyt oczy odwrócone" -> psalmista odczuwa zniecierpliwienie związane z jego sytuacją egzystencjalną i brakiem obecności Stwórcy;

 "[...] moje ciemności [...]" -> podmiot liryczny jest zagubiony, pozbawiony punktu odniesienia;

"Upad mój [...]" -> mówiący ponosi klęski.