Refleksja o losach Prometeusza wyrażona w wierszu Kazimierza Wierzyńskiego może stanowić komentarz do rozważań o absurdalnej sytuacji bohatera zawartych w tekście Jana Kotta. Poeta podkreśla absurdalność jego zachowania, sugerując, że "losu się nie uląkł i męką się trudzi". Z tych słów wynika, że znał swój los, mimo tego nie starał się go zmienić. Jego poczynania były poza wszelką logiką, dlatego można je nazwać absurdalnymi. Prometeusz to jednak nie zwykły więzień, lecz "skazaniec zuchwały". Świadomie zgodził się na cierpienie. Sam zadecydował o tym, że chce się poświęcić dla ludzkości. Wybrał wolność wyboru. To właśnie absurdalne zachowanie umożliwiło mu, paradoksalnie, zachowanie wolności.