Adresat wiersza jest czytelnikiem wybrednym, wychowanym na klasyce literatury ("Czytelniku wybredny, który śnisz o Troi/ I chciałbyś widzieć wszystko na miarę Homera!"), który wyżej sobie ceni lekturę chociażby "Iliady" od współczesnej poezji, która w gruncie rzeczy opisuje podobną historię. Jedyna różnica polega na tym, że ta historia dzieje się na oczach czytelnika. Pragnie on widzieć ją podobnie, jak Homer, w sposób podniosły i poważny. Podmiot liryczny apeluje do odbiorcy wiersza, by wyszedł na ulicę i zamiast obcować z papierowymi bohaterami, dał nadzieję tym żyjącym. Mówi: "Spójrz na tego staruszka, który staną w bramie,/ Podaj mu dłoń i powiedz: O, dobry Pryjamie,/ Znałem syna twojego, co we Wrześniu zginął./ Lecz wtedy w jego oku nie błyski rozpaczy,/ Ale ujrzysz nadzieję (...)".