Orfeusz odwrócił się, ponieważ uświadomił sobie, że jego całym życiem jest tak naprawdę poezja. Nie ma w nim miejsca na kobietę, która dawałaby mu szczęście. Życie w takich warunkach daje możliwość tworzenia jedynie pieśni radosnych, pełnych słońca i afirmacji życia. Orfeusza oświeciła myśl, że jego poezja jest niepełna. Brakuje w niej mroku, nocy i cierpienia. Bez tego nie może zostać najwspanialszym śpiewakiem na ziemi.