Starzec w wierszu Lechonia jest porównany do Pryjama, ponieważ, podobnie jak starożytny władca, przeżył dużo i widział dużo, w tym śmierć własnego dziecka. Dzięki temu może dzielić się swoją mądrością z innymi. Pomimo traumatycznych przeżyć i słusznego wieku, ma w sobie iskierkę nadziei.