Odwołanie do mitu o wojnie trojańskiej pełni ważną funkcję: nadaje opisywanej w wierszu sytuacji znamiona uniwersalizmu właściwego dla mitycznych opowieści. Przedstawia on rzeczywistość wojenną na sposób mityczny, aby uwznioślić tragedię II wojny światowej. Nie jest bowiem konieczne sięganie głęboko do tradycji kultury, by przeżyć podobną tragedię. Okazuje się jednak, że motywy i archetypy wypracowane w mitach, mogą z powodzeniem służyć do opisu aktualnej rzeczywistości ze względu na swoją ponadczasowość. W każdym miejscu i czasie można bowiem spotkać Pryjamów tracących swoich synów i Kasandry wieszczące zagładę. Nawiązanie do mitologii pomaga w zrozumieniu przekazu, jaki serwuje nam poeta.