Sentencja "Jakże mądre są kamienie! Znają piękny łuk lotu i upadku" odnosi się do przeznaczenia. Kamienie nie próbują zmienić prawa grawitacji, a tym samym swojego przeznaczenia, poddają się swojemu losowi. Jest to aluzja do działań Odyseusza w "Pieśni szóstej", który próbuje walczyć ze swoim przeznaczeniem, pomimo że tak, jak te kamienie, przeznaczenia nie jest w stanie zmienić. Sentencja ta jest uniwersalna, ponieważ, podobnie jak prawo grawitacji, odnosi się do każdego człowieka bez wyjątku. Podobne znaczenie prezentuje sentencja "Każdy z nas jest Odysem/ Co wraca do swej Itaki". Ona również mówi o przeznaczeniu człowieka, od którego nie da się uciec, jak próbuje to uczynić bohater tekstu.