Refleksje te dotyczą lekkomyślnej postawy człowieka, który jest przekonany o swych możliwościach, kiedy wszystko mu sprzyja. Nie poświęca on swej uwagi cierpieniu czy śmierci, lecz korzysta z uroków życia i dumnie głosi swoje ideały. Rozważania te świadczą o tym, iż konfrontacja z nieszczęściem rewiduje dotychczasowe poglądy, stanowi ich sprawdzian. Jest to odniesienie do sytuacji Cycerona oraz Kochanowskiego - wyznawane przez nich wartości okazały się być niewystarczające w obliczu cierpienia.