Przykładowo:

W wypowiedzi podmiotu lirycznego skierowanej do Cycerona można dopatrzyć się ironii. Wskazuje na to dysonans pomiędzy postawą rzymskiego męża stanu a głoszonymi przez niego poglądami. Okazuje się bowiem, że wobec nieszczęść trudno jest zachować deklarowany stoicyzm. Poeta ironicznie wskazuje na to, że reakcje Cycerona są sprzeczne z ideałami: "Przecz z płaczem idziesz, Arpinie wymowny, / Z miłej ojczyzny? Wszak nie Rzym budowny, / Ale świat wszystek Miastem jest mądremu / Widzeniu twemu.