Słowa te oznaczają, że Cyceron udowodnił innym słuszność postawy stoickiej. Okazało się jednak, że w momencie swej próby nie pozostał wierny głoszonym zasadom - zamiast zachować spokój poddał się cierpieniu. Fragment ten podkreśla rozbieżność między postawą a faktycznym zachowaniem. Wskazuje także na bezradność stoicyzmu względem cierpienia. Tym samym tren podważa wartość dotychczasowego światopoglądu, który nie zapewnia pocieszenia.