Przykładowo:

Osoba mówiąca zestawia swoje przeżycia z niejednokrotnie sprzecznymi zjawiskami: nie ma spokoju, ale też nie znajduje się w stanie zagrożenia; odczuwa bojaźń, lecz także otuchę. Znaczące jest także metaforyczne przywołanie czołgania się po ziemi oraz lotu, które budzi skojarzenia z poczuciem swej marności i euforią. Tylko zestawienie wykluczających się pojęć (jak wolności i niewoli) umożliwia opisanie uczuć podmiotu lirycznego. Osoba mówiąca porównuje swe odczucia także z brakiem zmysłów, co jednak nie uniemożliwia odbierania bodźców. Pokarmem staje się dla niej cierpienie, zaś radość miesza się ze smutkiem.