Sonet wyraża uczucia zakochanego człowieka: "[...] poraził na zawsze i wszędzie / Blask dwojga oczu, które mnie spętały". Wspomina on dzień, w którym poznał swoją wybrankę. Wszystkie okoliczności z tym związane są dla niego "błogosławione" - stanowią źródło radości, ale także cierpienia. Tym samym miłość stanowi źródło ambiwalentnych, lecz także niezwykle cennych, odczuć, które oddziałują na twórczość zakochanego: "Błogosławione niech będą z tysięcy / Słowa, co o niej są - i myśl poety, / Która nią żyje tylko, niczym więcej".