Pytania retoryczne w mowie Antenora:

[...] cóż kiedy wziął żonę, / Której ani zaniedbać, ani też dochodzić / Dobry, ućciwy człowiek bez wstydu nie może?

[...] Nie wiem, jako słusznie / Swój własny występ cudzą krzywdą barwić chcemy?

Pytania retoryczne w mowie Iketaona:

Owa, jako nam kolwiek Grekowie zagrają, / Tak my już skakać musim? [...]

Pytania retoryczne Antenora odwołują się do kwestii przyzwoitości oraz moralnego postępowania - zagadnień uniwersalnych. W pierwszym z nich bohater zwraca uwagę na to, że występek Aleksandra jest krzywdą dla upokorzonego męża Heleny, który musi w jakiś sposób odnieść się do tej sytuacji. Drugie zaś zachęca odbiorców do refleksji, czy słuszne jest, by zamiast uznać niegodziwość postępowania Aleksandra wypominać Grekom ich czyny (porwanie Medei). Pytanie retoryczne w przemowie Iketaona odnosi się z kolei do poczucia dumy mieszkańców Troi, a nie etyki postępowania. Pragnie więc wpłynąć na ich emocje, by wzbudzić niechęć względem żądań Greków.