Podmiot liryczny zwraca uwagę na takie cechy pomnika, jak jego trwałość i potęgę. Jest on bowiem "trwalszy niż ze spiżu" i "strzelający nad ogrom królewskich piramid". Takie przedstawienie spuścizny literackiej świadczy o ogromnej świadomości artystycznej Horacego oraz pomaga w budowania jej prestiżu. 

Osoba mówiąca w wierszu przeciwstawia dobrom materialnym umiejętność opanowania, rozsądnego korzystania z uroków życia, spokojnego przyjmowania wyroków losu, pielęgnowanie przyjaźni. 

Według osoby mówiącej w liryku człowiek powinien skoncentrować się przede wszystkim na czerpaniu radości z chwili obecnej oraz podchodzeniem do życia w sposób zrównoważony. Mówi o tym przede wszystkim fragment: "rozważnie klaruj wino nadzieję odmierzaj/ na godziny - czas biegnie zazdrosny o słowa -/ i weseląc się dziś nie dowierzaj przyszłości". Wszelkie myśli na temat przyszłości nie mają najmniejszego sensu. Nikt nie jest w stanie poznać "babilońskich arkanów". 

Przywoływanie śmierci w utworach jest niezwykle ważne w kontekście filozofii Horacego. Horacy zachęca, by żyć w sposób spokojny, unikając wszelkich skrajności w przyjmowaniu wyroków losu. Radzi także, aby korzystać z wszelkich dobrodziejstw życia, oczywiście zgodnie z cnotą i umiarem, ponieważ życie jest bardzo krótkie i dane człowiekowi jedynie na chwilę. Nie zna on dnia ani godziny swojej śmierci. Częściową nieśmiertelność można uzyskać jedynie pozostawiając na ziemi wytwory swojego umysłu, np. w postaci twórczości artystycznej. Dlatego tak ważne jest według poety przypominanie o czyhającej na człowieka śmierci. Motyw ten pojawia się w jego utworach wielokrotnie, przedstawiony przy pomocy bezpośrednich odniesień, metafor bądź personifikacji, np.: "Nie wszystek umrę wiem że uniknie pogrzebu/ cząstka nie byle jaka" ("Wybudowałem pomnik"); "na zgon skazany Deliuszu", "dopóki starczy dobytku/ i czarnej nici trzech Parek", "ustąpisz z wszystkich gruntów nabytych (...)/ ustąpisz i górę złota/ zgarnie po tobie kto inny", "na jedno wyjdzie to w oczach/ bezlitosnego Orkusa", "wypadnie prędzej czy później/ wyrok na wieczne wygnanie" ("Do Deliusza"); "kiedy umrzeć mam ja kiedy ty", "Czy wiele zim przed nami czy właśnie ostatnia/ pędzi morze Tyrreńskie na oporne skały" ("Do Leukonoe").