Dydona wypowiada się za pomocą mocno nacechowanych emocjonalnie oraz retorycznie środków stylistycznych. W jej przemowie pojawia się szereg pytań retorycznych, które często są wzmocnione przez negatywnie nacechowane epitety oraz paralelizm składniowy, który zwraca uwagę na najważniejsze partie tekstu oraz buduje rytm wypowiedzi, np.: "Zataić? Skrycie odpłynąć z mej ziemi?/ Ani cię moja miłość nie zatrzyma,. Ni obietnica, jaką dałeś, ani/ To, że okrutną śmiercią Dydo zginie?". W wypowiedzi pojawiają się również bezpośrednie zwroty do adresata (Eneasza) oraz wyliczenia, np.: "(...) nad tym domem,/ Który się wali, ulituj się, porzuć/ Swój zamiar - jeśli jeszcze można błagać./ Znienawidziły mnie przez ciebie szczepy/ Libii, wodzowie Nomadów, wrogami/ Są Tyryjczycy. Przez ciebie straciłam/ Cześć, sławę dawną." 

Sposób mówienia Dydony zdradza, że targają nią niezwykle silne emocje. Czuje się zdradzona, odrzucona i oszukana. Nie zachowuje się jak królowa, lecz jak wzgardzona kochanka. Niepomna pełnionej funkcji błąka się, krzyczy, wije. Jej zachowanie zdradza rodzące się powoli szaleństwo.