Przykładowo:

Poeta w Trenie X zwraca się bezpośrednio do swej córki i pyta, jaki jest jej los po śmierci. O zwątpieniu podmiotu lirycznego świadczą przede wszystkim liczne pytania retoryczne, w których odwołuje się do różnych podglądów na temat życia pozagrobowego: chrześcijańskich, ale także wywodzących się z mitologii lub filozofii starożytnej: "Czyś ty nad wszystki nieba wysoko wzniesiona / I tam w liczbę aniołków małych policzona? / Czyliś do raju wzięta? Czyliś na szczęśliwe / Wyspy zaprowadzona? [...]". Osoba mówiąca w pewnym momencie neguje nawet obecną w doktrynie chrześcijańskiej wizję życia po śmierci, co podkreśla jej wątpliwości: "Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest [...]". Rezygnacja przejawia się także w ostatecznej prośbie, by dziewczynka pojawiła się w jakiejkolwiek postaci: "Lubo snem, lubo cieniem, lub marą nikczemną".