Najważniejsze cechy stylu homeryckiego:

podniosły, patetyczny język: "Achillu - mówi Hektor - dość bojum się wzdrygał!";

epitety stałe: "prędkonogi Achilles", "Zeus gromowładny";

porównania homeryckie, czyli rozbudowane porównania, w których jeden z członów stanowi samodzielny obraz, opis sytuacji bądź krótką opowieść: "Jak orzeł, wyniesiony na górne obłoki,/ Z chmury spada na pole, a gorąco pragnie/ Drżącego wziąć zająca albo młode jagnię:/ Tak Hektor z mieczem w ręku na Achilla wpada.";

powtórzenia, które rozpoczynają oraz kończą podobne elementy akcji: "To powiedziawszy";

hiperbole - ukazanie pewnych elementów świata przedstawionego w sposób przesadny, wyolbrzymiony: "łzy wylewa rzęsistym potokiem";

rozbudowane opisy tworzące retardacje, czyli spowolnienia akcji, np. opis tarczy Achillesa czy jego zbroi;

heksametr - miara wiersza antycznego.