Przykładowe rozwiązanie:

"Antygona", podobnie jak każda tragedia grecka, respektuje zasadę trzech jedności: czasu, miejsca, akcji.

Prowadzi do katharsis, a więc wewnętrznego oczyszczenia odbiorcy pod wpływem uczuć litości oraz trwogi, jakie pojawiają się podczas odbioru tragedii. Widz lituje się nad Antygoną oraz odczuwa strach, widząc tragiczny koniec dziewczyny oraz związanych z nią ludzi.

Występuje ironia tragiczna, ponieważ bohater nie wie, że jego działania przyniosą odwrotny skutek. Antygona doskonale zdaje sobie sprawę, że nie może przekonać Kreona do tego, by pochował Polinika. Wie również, że jej działania powodują większy upór władcy. Nie może ona jednak postąpić inaczej ze względu na swoją wiarę.

Występuje konflikt tragiczny: nie można pogodzić dwóch stanowisk. W tym wypadku chodzi o racje Antygony, która reprezentuje prawa boskie oraz racje ludzkie, których uosobieniem jest Kreon.

Obowiązuje zasada decorum, a więc zgodności treści z formą. Poważny temat tragedii został przedstawiony przy pomocy patetycznego stylu. 

O losie bohaterów decyduje fatum, które zostało jasno określone w micie przeklętego rodu Labdakidów. Nie uciekną oni przed swoim przeznaczeniem, jakiekolwiek działania nie byłyby podjęte przez jego przedstawicieli.

Wydarzenia są komentowane przez chór starców tebańskich.